Meer nieuws
Nieuwsoverzicht
02 juli 2018

‘Ik word gezien’

Jessica stapte uit de prostitutie

Jessica (46, Nederlandse) werkte zes jaar in de prostitutie. Ze dacht dat het een goede oplossing was voor haar financiële problemen en dat ze kon stoppen wanneer ze wilde, maar dat viel tegen. Uitstappen was veel lastiger dan beginnen.

Ik heb zes jaar in de prostitutie gewerkt, in privéhuizen  en clubs en de laatste tijd als escort. Ik kwam in de prostitutie terecht toen ik mijn baan verloor en veel schulden had. Ik werd mijn huis uitgezet en kwam met mijn kinderen op straat te staan. Toen ging ik op de vlucht, weg van mijn verleden en mijn schulden. Het was echt een noodgreep. Ik liet alles klappen. Ik wilde geen hulp zoeken, wilde alleen nog maar voor mezelf werken en heb de beslissing genomen te gaan werken in de prostitutie. Ik had al veel verschillende partners gehad en ik kon het geld goed gebruiken. Het leek de perfecte oplossing voor mij.

De eerste week in het privéhuis was heel raar. Het leek wel een roes. Alles was nieuw en ik kreeg veel bevestiging. Mannen wilden mij hebben en dat voelde heel goed. De eerste avond verdiende ik zoveel geld, echt niet normaal. Toen ik naar huis ging dacht ik: ‘Nu is het echt, ik ben officieel prostituee.’ Ik was gelijk verslaafd aan het geld en vond het een goed begin, maar toen wist ik nog niet hoe moeilijk het was om er weer uit te stappen. Ik wilde het gewoon een tijdje doen, mijn schulden betalen en dan weer stoppen. De roes stopte na een paar dagen en het werd gewoon werk. Ik stond gelijk met mijn foto’s op internet en schaamde me niet. Ik wist wel dat websites bezocht werden, maar ik dacht alleen door klanten. Later bleek dus dat heel veel mannen op dat soort websites kijken. Dat vond ik echt schokkend. Vooral omdat ik in een plaats in de Biblebelt woon… Toen wist dus iedereen wat ik deed en barstte de bom. Mijn dochter werd belaagd door mensen tijdens haar werk, dat vond ik heel erg. Ze noemden haar een ‘hoerenkind’ en dat deed echt pijn. Mensen kletsten over mij en veroordeelden mij.

Vorig jaar zomer was het ineens genoeg. Ik had mijn ID niet verlengd en kon dus niet meer legaal werken. Ik ben toen op eigen houtje als escort gaan werken, en dat was echt gevaarlijk. Nieuwe klanten zijn een heel groot risico. Er zijn situaties waar je bijna niet tegen bestand bent. Dan zijn er ineens veel meer mannen in huis dan alleen degene met wie je hebt afgesproken en dan moet je echt overleven. Ik speelde altijd een rol als prostituee. Ik had een werknaam en mijn echte naam. Dat was mijn tactiek om het vol te houden. Als jezelf kan dat echt niet. Toen sommige klanten achter mijn echte naam kwamen en die gingen gebruiken, ging het mis, want die twee werelden konden niet samen komen. Dat brak me op. Er knapte iets totaal in mij, ik kon niet meer werken en ik kreeg betalingsachterstanden. Ik kon het niet meer verdragen dat mannen aan me zaten. Altijd stonden alleen hun behoeften centraal. Ik gaf iedereen de schuld, voelde dat iedereen me liet zitten. Ik werd door de maatschappij uitgekotst. Het was zo’n warboel, ik kon nergens anders naartoe.

Ik was overstuur en kon bij niemand terecht. In paniek heb ik toen 112 gebeld; ik wilde niet verder zo. De politie is toen gekomen en ik werd doorverwezen naar een maatschappelijk werkster om mijn leven op orde te krijgen. Er moest zoveel geregeld worden. Ik was in het begin druk bezig met de praktische kant, er was geen ruimte om na te denken. Maar toen dat klaar was, viel ik echt in een gat. Ik begon het werk te missen:de aandacht, mijn rol, de bevestiging. Daarbuiten had ik niks en was ik niks. Ik ging zelfs af en toe weer werken, gewoon om er weer bij te horen. Het was mijn wereld. Ik werd daar erkend en gezien. Ik kreeg de bevestiging die ik buiten die wereld niet kreeg. Het was heel dubbel. Ik wilde echt stoppen, maar ik was iemand in de prostitutiewereld. Wie was ik eigenlijk zonder dit werk?

De hulpverlener die ik toen had heeft Scharlaken Koord ingeschakeld. Vera werd mijn maatschappelijk werkster. In het begin was ik heel naar tegen haar. Ik gedroeg me heel defensief en afstandelijk. Ik dacht steeds: ‘Waarom zou ze tijd voor mij maken? Ik ben toch maar een hoer.’ Breekpunt in ons contact was toen zij vroeg hoe ik het zou vinden als mijn dochter prostituee zou worden. Mijn reactie was dat ik dat niet zou willen omdat mijn dochter veel te bijzonder is voor dit soort werk. Vera's reactie was goud waard. Ze zei: ‘Maar jij bent toch ook bijzonder?’ Ze was oprecht betrokken en bewogen met mij. Die bevestiging kwam zonder seks, hè? Zonder dat ik er iets voor hoefde te doen. Dat had ik echt nog nooit meegemaakt. Toen was het goed en konden we verder. Ik ging haar vertrouwen en ik durfde eindelijk eerlijk te zijn.

Ik vind prostitutie wel een normaal beroep. Iedereen mag zelf weten wat ze met haar lichaam doet. Maar het is geen beroep zoals de zorg. Bijna niemand weet wat er echt gebeurt in die wereld. Ik zou absoluut niet willen dat mijn dochter dit ging doen, dat kan echt niet. Ik deed het uit nood, maar toch ook vrijwillig. Ik had het nooit gedaan als ik geen schulden had gehad. Ik heb veel ellende meegemaakt. Het is eigenlijk heel tegenstrijdig wat ik zeg, maar zo voel ik het wel. Het is een tegenstrijdigheid diep in mijzelf. Mijn rol wil ik af en toe terug en ik voel me geestelijk nog steeds prostituee. Ik kan die wereld niet loslaten. Tegelijkertijd ben ik dolblij dat ik eruit ben.

Prostituees zijn mensen; het is belangrijk dat ze goed behandeld worden. Zie ze als vrouw en niet alleen als hoer, ze zijn veel meer dan dat.

Onvoorwaardelijke bewogenheid, daar had ik behoefte aan. Bewogen om wie ik ben en dat het niet uitmaakt wat ik doe. Wist ik veel, ik kende dat helemaal niet. Ik kende Scharlaken Koord ook helemaal niet. Toen ik hoorde dat het christelijk was dacht ik: ‘Nee hè? Heb ik dat weer.’ Ik dacht dat het heel zweverig was, maar dat was echt niet zo. Vera en ik hebben echt contact, we zijn close en lachen en huilen samen. We lopen een stuk met elkaar op. Ik heb nooit vriendinnen gehad, maar de mensen van Scharlaken Koord nemen mij zoals ik ben. Ik word gezien.

Meer nieuws